مهربانی ، جز سرابی  بيش نيست  ، عاشقی ، رؤيا  و خوابی بيش نيست

آغاز...

 پروردگارا دوست داشتم  روی دست ابرها راه بروم پا به پای مولوی روی شانه های آب... به  خداونديت 

 قسم كه  هنوز  هم دلم با فرشته هاست...  من اینجا فاسد میشوم... من اینجا روي زمين... جای خوبی

  نیست! هیچ جای خوبی نیست...  از سر لطف به فريادم برس... 


                                ما را که درد عاشقی و بلای خمار کشت 
                                                                    یا وصل دوست یا می صافی دوا کند

میانه ...

      گاه می اندیشم ،

        خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید ؟

                       آن زمان که خبر مرگ مرا

                                       از کسی می شنوی ، روی تو را

                                                                             کاشکی می دیدم .

               شانه بالا زدنت را ،

                                                 _ بی قید  _

                                                           و تکان دادن دستت که ،

                                                                                           _ مهم نیست زیاد _

     و تکان دادن سر را که ،                                

                               _ عجیب ! عاقبت مرد ؟

                                                                   _ افسوس

                                                                                     _ کاشکی می دیدیم !

  من به خود می گویم :

                   «چه کسی باور کرد

                                       «جنگل جان مرا

                                                 «آتش عشق تو خاکستر کرد ؟ ....

پایان ....

اگر به نظرتون طولانی شد یا تحمل کنید یا .....؟؟؟!!!

یک سال گذشت ...فقط ۵ روز ...خوشا به حال اونهایی که کارنامه امسالشون پاکه پاکه ...

مسافرت بودم نپرسین کجا ، آدم وقتی از خودش فرار می کنه مقصد براش مهم نیست ،اصل رفتنه ..فرار و فرار      

یکی از خوبی های مسافرت های آخر سال پیدا کردن وقت آزاد برای تفکره ،برای فکر به گذشته ، حال ، و آینده .. هر چند که :دیروز یک خاطره بود،امرور زجر به یاد آوردن خاطرات گذشته  و فردا رویایی دست نیافتنی  اما...

 نمی دونم چرا عصر ۵شنبه ها این جوری دلم میگیره .. اشک توی چشمام جمع میشه و ....

امروز هم باز دلم گریه می خواهد می دونی چی میگم نه ؟

بازم از اون لحظاتی که دلم گرفته . شاید بعضی از شماها هم اینجوری شده باشین اشک تو چشمات جمع می شه به محض اینکه سرت رو پایین بیندازی سرازیر می شه ولی تو یه جمعی هستی که غرورت بهت اجازه نمی ده وای خیلی سخته آدم یه دفعه دلش بشکنه و دلتنگ باشه اما این اشکایی که از آه و دلتنگیه رو نتونه بیرون بریزه دلم می خواهد همین الان جایی بودم که هیچ کس نبود بلند گریه می کردم تا سبک بشم اما چه کنم که نمیشه دوست داشتم با این جمع اونقدر صمیمی بودم که می تونستم زار و زار گریه کنم .اما....

لعنت به این دل که هیچ گاه نمی تواند حرفهای نگفته اش را جاری سازد،حرفهایی که.... نه ، بگذار اولین بار حرفهای نگفته ام را برای کسی بگویم ،که دیگر برایم رویا شده کسی که با او بودن برایم جز ء محالات و غیر ممکن شده .

نمی خوام بگم ،نباید بگم ...اما دلم برات تنگ شده ، میفهمی؟؟ نه نمی فهمی  مطمئنم که نمی فهمی!!!!!

شده تا حالا دلت همچين بگيره كه ندوني به كجا پناه ببري؟ شده تا حالا تمام وجودت اشك باشه؟ شده تا حالا دوست داشته باشي يه ثانيه ديگه هم نفس نكشي؟ شده تا حالا دنيا به اين بزرگي بشه برات قفس؟ شده تا حالا تا اعماق وجودت بخواي داد بزني؟ شده تا حالا با تمام احساست از زندگي بدت بياد؟ شده تا حالا نتوني به كسي اعتماد كني؟ شده تا حالا همچين كم بياري كه مرگ تو از خدا بخواي؟ شده تا حالا از اوني كه دوسش داري بخواي بگذري؟ شده تا حالا اسم مرگ برات زيبا باشه طوري كه همون موقع تمام نيازت مرگ باشه؟ شده تا حالا اه بسه .... !  مطمئنم نشده  خوب چرا خودم رو خسته کنم ؟؟   

ديگه خسته شدم از اين شده ها از اين همه تكرار راسته تكرار تا ابديت ،   خدایا بزار منم بفهم زندگي يعني چي؟ بزار بفهمم خوشبختي خنديدن واقعي يعني چي؟ من خسته ام خسته از اين همه خنده هاي ظاهري خسته از اينكه همه رو بخندونم اما خودم هيچ ... امشب دلم خيلي گرفته انقدر كه فكر كنم صدامو خدا تو عرش شنيد اما نمي دونم جواب منو مي ده يا نه ديگه از تنهايي داره گريه ام مي گيره ! ولي خيلي خسته ام به خدا از همه چيز  ....

یک قطره اشک گوشه چشمات نشسته بود....بهت گفتم : اين ديگه چيه؟روت بر گردوندی و گفتی هيچی.گفتم:خودم ديدم که گريه کردی.گفتی:نه.اين که اشک نيست.گفتم اگه اشک نيست پس چيه؟ گفتی اين عشقه.گفتم عشق چيه؟ خيلی مهربون شده بودی.نگاه کردی توی چشمام!گفتی:عشق يعنی خاطره. گفتم:خا طره چيه؟ گفتی يعنی خاطره اولين بار که ديدمت. يادت هست؟گفتم :عشق حقيقی که يک لحظه نيست.خا طره اولين ديدار يک لحظه بود و تموم شد. گفتی :ديدی اشتباه کردی! عشق  يعنی تکرار خاطره اولين ديدار.که تا آخر عمر توی ذهن می مونه و مدام تکرار ميشه.حا لا هر وقت به گذشته نگاه میکنم يک قطره اشک آهسته از گوشه چشمام پايين مياد.


شاید کسی را که با او خندیده ای فراموش کنی

اما هرگز کسی را که با او گریسته ای

از یاد نخواهی برد
 

**************

پ.ن:

از همه ی شما که به وبلاگ من سر زدین و نظر دادید ممنونم و همچنین دوستان محترمی که از وبلاگ من دیدن کردند ولی نظرشان رو ندادند ، از همه ممنونم

می خوام کم کم  طرز نوشتنم رو عوض می کنم  سعی می کنم یه خورده از نوشته های ناامید کننده استفاده نکنم و شادتر بنویسم البته شعر های شاد ، نه وقایع روزمره!!!!!!! ولی ازتون می خوام واسم دعا کنین چون اگه دیوونه نشم خیلی شانس اوردم

اگه به بعضی دوستان سر نمی زنم به حساب بی معرفتیم نگذارید من به چند دلیل نمی تونم زیاد بیام نت

باشه ؟؟

سال نوهمه مبارک ...


 

به دوست هر چه دهد، اهل دل نگيرد باز

آغاز....

خدایا:

 من خودم را گم کرده ام...

                             پی ِ تو گشتن بهانه است!

.

میانه...

 بهار ششمین روز خلقت جهان بود ؛آغاز زندگی...

پایان ...

       دورم به صورت از در دولتسرای دوست

                                      لیکن بجان و دل ز مقیمان حضرتم

15 روز دیگه بیشتر نمونده ...   345 روز گذشت، به سخت و آسانیش کار ندارم  اما این  اواخر واقعا  بریده  بودم ......بریده به معنای واقعی  کلمه ، با همه مشکل داشتم حتی با خودم ، خوب حق هم داشتم با مشکل روحی عجیبی دست و پنجه نرم می کردم  اونایی که خواننده  پرو پا  قرص  وبلاگم باشند میدونند چی می گم اون دوستای جدیدم هم که آرشیو همین بغل دستشونه یه نوک پا تشریف ببرن  ببینن ، زیاد دور نیست همین پستهای زمستون رو ببینن کفایت می کنه .

ساعت 1 بعد از نیمه شبه منم حسابی خسته ام ...2 روز پیش یک خونه تکونی حسابی کردم هم خونه زندگیمو هم خونه دلمو ...خیلی چیزای به درد نخور توش بود ؛ همه رو ریختم بیرون ؛ یه جالباسی کهنه ؛ یک مقدار کینه، مقدار متنابهی دشمنی ، و تعداد قابل توجهی ناشکری رو و... یک دستی هم به سر و گوش این وبلاگ کشیدم نمیدونم جالب شده یا نه؟؟ هر چند که:

 ديدم نگار خود را می گشت گرد خانه


 برداشته ربابی ميزد يکی ترانه  


 با زخمه ای چو آتش ميزد ترانه خوش


  مست و خراب و دلکش از باده مغانه


                                           در پرده عراقی ميزد به نام ساقی  

                        مقصود باده بودش ساقی بدش بهانه

 

من تجربه کردم که: هیچ وقت  شادي خود را به هيچ چيز و هيچ كس وابسته نكن تا هميشه از آن برخوردار باشي ..

*********************************

پ.ن:  

خسته شديم از بس آرزو کرديم

و ديگران به آن رسيدند

 عیدتون مبارک همین !!!!!

 

نوروز 

عاشق نبودم ...چشمهایت عاشقم کرد ای دوست !!!!

آغاز...

 و به نام خدایی که در این نزدیکیست

میانه ....

آي جماعت، چطوره احوال‌تون؟
چي مونده از صفاي پارسال‌تون؟
نگين فلاني از لطيفه خسته است
خداگواهه من دلم شكسته است
با خنده شماس كه جون مي‌گيرم
براي تك‌تك شما مي‌ميرم
حتي اگه فقير و بي‌پول باشيد
دلم مي‌خواد كه شاد و شنگول باشيد
خونه‌هاتون چرا خوش‌آب و رنگ نيست؟
چي‌شده؟ خنده‌تون چرا قشنگ نيست؟
                             حرفهاي گريه‌دار نمي‌پسندين؟
                                                          مي‌خواين يه جوك بگم كمي بخندين؟

*********

خوشا به حال اون كه تو محله‌ش
طريق عاشقي زده به كله‌ش
كسي كه قلبش اتصالي داره
مي‌دونه عاشقي چه حالي داره

                                     عشق، اخوي، آتيش زيرديگه
                                                                      نگاه آدم كه دروغ نمي‌گه

*****************

بشين عزيز، پرت و پلا نگو مرد!
اين مدلي نمي‌شه عاشقي كرد

تو هر دلي يه عشق، موندگاره
آدم كه بيشتر از يه دل نداره 
درسته،‌ديگه توي شهر ما نيست
دلي كه مثل كاروانسرا نيست
بازم همون دلاي بچگي‌مون
دلاي باصفاي بچگي‌مون
                           يه چيز مي‌گم، ايشالا دلخور نشين
:
                                                                 «قربون اون دلاي‌تك‌سرنشين!»

***********

اين روزا عمر عاشقي دوروزه
ايشالا پير عاشقي بسوزه
بلا به دور از اين دلاي عاشق
كه جمعه عاشقند و شنبه فارغ

گذشت دوره‌اي كه ما يكي بود
خدا و عشق آدما يكي بود
نامه مجنون به حضور ليلي
مي‌رسه اينترنتي و ايميلي
!
شيرين مي‌ره مي‌شينه پيش فرهاد

روي چمن تو پارك بهجت‌آباد
زلفاي رودابه ديگه بلند نيست
پله كه هس، نيازي به كمند نيست
تو كوچه،‌غوغا مي‌كنند و دعوا
چهار تا يوسف برسر يك زليخا
!
نگاه عاشقانه بي‌فروغه

اگر مي‌گن: «عاشقتم»، دروغه
                                تو كوچه‌هاي غربي صناعت
                                                               عشقو گرفتن از شما جماعت

**********
كجا شد اون ظرافت و كرشمه
نگاه دزدكي كنار چشمه؟
كجا شد اون به شونه تكيه كردن
كنار جوب آب، گريه كردن؟
                             دلاي بي‌افاده يادش به خير
                                                        دختركاي ساده يادش به خير

*********

من از ركود عشق در خروشم
اگر دروغ مي‌گم، بزن تو گوشم
تو قلب هيشكي عشق بي‌ريا نيست
حجب و حيا تو چشم آدمانيست
كشته دلبرند وارتباطش
فقط براي برخي از نكاتش
!
پرنده پر، كلاغه پر، صفا پر

صداقت، از وجود آدما، پر
                              دلا، قسم بخور، اگر كه مردي 
                                          كه ديگه گرد عاشقي نگردي

 

پایان...

فرم ثبت نام جلوی رویم بود ....

نام پدر: رضا تاریخ تولد:1362 محل تولد مشهد محل صدور:مشهد

نام 3 تن از دوستان یا کسانی که شما را میشناسند بنویسید :

1- مهدی....

2_محمد ....

3- ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

برام خیلی سخت بود ،1 ساعت فکر کردم ...نفر سومی در کار نبود ... برای خودم هم جالب بود و البته عذاب آور... گاهی اوقات دنیای کوچکم ؛ خودم رو هم عذاب می ده .هر چند که دیگه عادت کردم اما...

امروز هم گذشت ...

 

 

کیه این مرد غریب ، که مثه من پریشونه؟؟

 آغاز....

خداوندا ! سرم سنگين، دهانم تلخ، چشمم بي نورست

 نفس در سينه زندانيست بچشمم دختر خورشيد بيمارست و ماه آسمان پيرست،  رنجورست

 ندارم چشم من، تاب نگاه صحنه سازيها

 من يكرنگ بيزارم، از اين نيرنگ بازيها

 زرنگي، نارفيقا! نيست اين، چون باز شد دستت رفيقان را زپا افكندن و گردن فرازيها تو چون كركس،

 به مشتي استخوان دلبستگي داري بنازم همت والاي باز و، بي نيازيها

به ميداني كه مي بندد پاي شهسواران را تو طفل هرزه پو، بايد كني اين تركتازيها

تو ظاهرساز و من حقگو، ندارد غير از اين حاصل

 من و از كس بريدنها، تو و ناكس نوازيها

میانه...

گاهی اوقات ادم به کسی امید می بندد بعد می بیند طرف به علل مختلف تو زرد در می آید... این واقعا بده که آدم کسی رو مثل برادرش دوست داشته باشه بعد .....

چاه هم با من و تو بيگانه است

 ني صد بند برون آيد از آن،

 راز تو را فاش كند

 درد دل گر بسر چاه كني

 خنده ها بر غم تو دختر مهتاب زند

گر شبي از سر غم آه كني .

درد اگر سينه شكافد، نفسي بانگ مزن

 درد خود را به دل چاه مگو

استخوان تو اگر آب كند آتش غم ـ

آب شو، « آه » مگو

جدا چرا؟؟؟؟؟؟

امروز حالم بده از یک نارفیقی یک دوست دلم گرفته ، نمی دونم چه کار کنم ؟

پایان....

 چرا وقتی که آدم تنها می شه

غم وغصه اش قد یک دنیا می شه

می ره یک گوشه پنهون می شینه

اونجا رو مثل یه زندون می بینه

غم تنهایی اسیرت می کنه ---- تا بخوای بجنبی پیرت می کنه

وقتی که تنها می شم اشک تو چشام پر میزنه

غم میاد یواش یواش خونه ی دل در میزنه

میگن این دنیا مثل قدیما نمیشه

دل این آدمای زشت دیگه زیبا نمیشه

اون بالا باد داره زاغه ابراروچوب می زنه

اشک این ابرا زیاده ولی دریا نمی شه

غم تنهایی اسیرت می کنه ---- تا بخوای بجنبی پیرت می کنه

بازیکی با غصه هاش ، داره آواز می خونه

وقتی غم تو دل باشه ،دیگه مردن آسونه

قامتش خم شده از کوله ی سیاه غم

چی می خواد تو روزگار ،جزخدا کی می دونه

کیه این مرد غریب ،مثه من پریشونه

می دونه همین شب وتوی دنیا مهمونه

بازیکی با بار غم ،خودشو داره می زنه

پشت خونه دلش ،غم داره در می زنه

می دونه تو زندگی اش ،دیگه خط آخره

رو سرش جغد اجل ،داره پرپر می زنه

کیه این مرد غریب ،مثه من پریشونه

میدونه همین شب وتوی دنیا مهمونه

 تا نگاه می كنی وقت رفتن است

 باز هم همان حكايت هميشگی

 پيش از آنكه با خبر شوی لحظه عزيمت تو ناگزير ميشود

  آه...... ای دريغ و حسرت هميشگی

                   ناگهان چقدر زود دير میشود........

 و....

 

من خانه خرابم غم سیلاب ندارم ....

آغاز...

تكرار تو كار هر شب پنجره هاست

.                                                   اندوه تو نيز مذهب پنجره هاست ..

هر جمعه به خاطر ترك هاي دلت ...

                                                گلدان شكسته اي لب  پنجرهاست

میانه...

 خوب امسال هم دهه اول محرم گذشت ورفت ...یک دهه عاشقی با حسین ...یک دهه بازگشت به اصل ..يك محرم دیگه...با یاد غربت آل طاها...

شه بانوی عزیز   در پستی «که پیشنهاد میکنم اول بروید وآن را بخوانید»به نقد گفته های من پرداخته و با قلم شیوا وکلام دلنشینش به نکته مهمی اشاره کرده ....به یک اصل که چرا ما 1300سال عزا داری میکنیم اما در عمل کمتر توجهی به اصل وعلت قیام امام حسین انجام نمی دیم؟ من هم قبول دارم که درک اصل قیام برای خیلی ها سخته ،هرچند همه در تمام ذهنشون ،یک گوشه قلبشون؛خواسته یا ناخواسته ماله حسینه و ارادتشون به حسین .....

.شه بانو عزیز .

بزرگی می گفت حسین در تمام تاریخ جاری شده و حسین تنها در سال 62 هجری زندگی نمی کرده خون حسین جاری شدوتبدیل به یک تفکر شد ..تفکر حسینی تفکر هیهات من الذله هنوز که هنوزه در طول تاریخ جاریه... این رمز جاودانگی حسینه ...

حالا من می خوام بگم نه تنها حسین جاری مونده بلکه تفکر یزید ویزدیان هم به موازات تفکر حسین در تاریخ باقی مونده ...همون جنگ تاریخی نیکی و شر ...همون اهورایی وشیطانی ...کی گفته ما حسین در این زمانه نداریم ؟؟ هر کس که تفکر حسینی داشته باشدحسین است وهر که تفکر یزیدی داشته باشد یزید است

نگو که حسین 1300 سال پیش مرد که این جفا به کل تاریخه ...شاید هم کمی بی لطفی باشه ..شاید دیدن ظلم کوچکی در حق یک مفلوک کمی روحت را آزرده باشدامابی شک نمی توانی به راحتی از تشنکامی طفل 6 ماهه بگذزی نه ؟؟

و این همیشه یادت باشه تا عٌمرسعدی نباشه حضرت عباسی هم به دنیا نمیاد ..اگر شمری نمی بود ؛ حری پا به زمین نمی گذاشت وتا یزیدی به جهان ظلم نمیکرد ،حسینی وعاشورایی به وجود نمی آمد ...آری عزیز من ....هنوز هم شر به دنبال نیکیست ...

نمی دونم تونستم خوب مسئله رو بشکافم یا نه ؟؟؟؟؟

پایان....

 به نظرتون چه جوری میشه با محرم خدا حافظی کرد؟؟

 

میلی به سوی محفل اصحاب ندارم

                                                     دیوانه ام از غم او تاب ندارم

 

در بهل ولا ترس زگرداب ندارم ..

 من خانه به دوشم غم سیلاب ندارم

 

تا داده نگارم به در خویش پناهم

                                            تابا نظر رحمت خود کرده نگاهم

 

از عیش 2 گیتی به خدا هیچ نخواهم

                                               از مال جهان جز دل بی تاب نخواهم ...

 

از روز ازل انس به میخانه گرفتم

                                                         مرغ حرمم از کف او دانه گرفتم

 

مستش شدم و شهرت دیوانه گرفتتم

                                               زان رو دگر صبر و خور وخواب ندارم ...

 

خون می چکد از داغ او از دو عینم .

                                              من گمشده در پهنه روضات حسینم

 

دیوانه زنجیره ای بین الحرمینم

                                                           جز حضرت او سید وارباب ندارم ..

 

با گوشه چشمه سیاهش خون جگرم کرد..

                      

                                        با عقده دیدار حرم در به درم کرد ..

 

                        جز اشک غمش هیچ می ناب ندارم

    من خانه خرابم غم سیلا ب ندارم

 

 

برام دعا کنید این چند وقته واقعا محتاجم .....

یک آسمان زینب ....

آغاز....

خدایا چگونه زیستن را به من بیاموز،

                                           خود چگونه مردن را خواهم آموخت

میانه....

سلام
 خوبید همه ؟خلاصه صحبت می کنم چون این پست یکم طولانیه.

  دوستانی که منو میشناسند می دونند من آدم  خشکه مذهبی نیستم ... ولی معتقدم آدم برای رسیدن به یک سری تعالی باید یک راهی رو طی کنه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، من این راه رو تو دین دیدم و به بعضی چیز هاش هم خیلی معتقدم و به بعضی چیز هایی هم که می خواهند تو مغز ما فرو بکنند اصلا اعتقادی ندارم اما هنوز هم به اصل دین و یک جامعه دینی اعتقاد دارم ..  این نظر منه و ممکنه نظرات مخالفی هم داشته باشه ...خوب آزادی بیان یعنی همین نه؟؟؟؟

من هر چند که به همه بزرگان و ائمه ارادت خاصی دارم اما تو همه اینها با حضرت زهرا و امام حسین خیلی حال می کنم .این مادر وفرزند واقعا نمونه بارز مظلومیتند چه در زمان خودشان و چه در زمان حال .اما به راستی حقیقت امام حسین چیست؟

قبل از دهه ی چهل پیوند ما با امام حسین، اسطوره ای بود و مردم میخواستند با شرکت در مناسک خود را تطهیر کنند.

در دهه ی پنجاه با شریعتی امام حسین به رهبر عدالت طلبی تبدیل شد.بعضی ها می گویند : شریعتی میخواست امام حسین را به چگوارا تبدیل کند و تحت تاثیر مکاتب مختلف، فلسفه ای از تاریخ بسازد که با تاریخ واقعی یکی نباشد و انسان را در صحنه ی حق و باطل جامعه تعریف نماید که یا باید حسینی باشد و یا یزیدی. یا حسینی باشد و یا زینبی.

در دهه شصت، همزمان با جنگ،امام حسین برادر رنج معرفی شد .

 در دهه ی هفتاد با آغاز دوران سازندگی امام حسین تبدیل شد به ضامن و نماد شرع و احکام.

از دهه ی هشتاد، مراسم عاشورای امام حسین، به کارناوال تبدیل شده و حتی الفاظ و اصطلاحاتی که در خصوص او بکار میگیرند، جنبه ی عشق و عاشقی دارد تا ایمانی و مذهبی.

اما من امام حسین شریعتی را از همه بیشتر می پسندم ، امام حسین شریعتی مرا یاد چگوارای انقلابی که میجنگد تا حکومت را سرنگون کند نمی اندازد، مرا یاد کتاب در مدح شکست میاندازد. امام حسین در روایت شریعتی تصویر یک انقلابی که برای سرنگونی، غلبه و بیروزی به میدان آمده است را ندارد.

حسین در روایت شریعتی به میدان آمده بود تا گواهی دهد، شهادت دهد و آنچه را که میخواهند پنهان کنند، آشکار کند.اینست که با وجود آنکه خودش و همه ی یارانش کشته شدند، با وجود آنکه به عنوان یک انقلابی که برای غلبه به میدان جنگ آمده بود، شکست خورد، اما باز هم پیروز شد و این همان بحث شریعتی در کتاب شهادت، تحت عنوان شکست پیروز و پیروزی در شکست است.

امام حسین شریعتی، چگوارا نیست. چهره ی انقلابی این ماجرا، شاید حمزه باشد، نه حسین. حمزه که به میدان میاید تا بجنگد، سرنگون کند و پیروز شود. از اینروست که شریعتی میان شهادت حمزه ای و شهادت حسینی تفاوت قائل میشود

با  هم کمی در اقیانوس مواج شریعتی غوطه می خوریم ...

 

پایان...

 ای زینب! ای زبان علی در کام! ای رسالت حسین بر دوش! ای که از کربلا میآیی و پیام شهیدان را در میان هیاهوی همیشگی قداره بندان و جلادان همچنان به گوش تاریخ میرسانی. زینب! با ما سخن بگو.

 ای دختر علی! مگو که بر شما چه گذشت. مگو که در آن صحرای سرخ چه دیدی. مگو که جنایت آنجا تا به کجا رسید. مگو که خداوند آن روز عزیزترین و خوشبوترین ارزشها و عظمتهایی را که آفریده است، یکجا در ساحل فرات و بر روی ریگزارهای چسبیده بیابان تف چگونه به نمایش آورد و بر فرشتگانش عرضه کرد تا بدانند که چرا میبایست بر آدم سجده کنند. آری! ای زینب! مگو که در آنجا بر شما چه رفت. مگو که دشمنانتان چه کردند. دوستانتان چه کردند. آری ای پیامبر انقلاب حسین! ما میدانیم. ما همه را شنیده ایم. تو پیام کربلا را، پیام شهیدان را به درستی گذارده ای. تو خود شهیدی هستی که از خون خویش کلمه ساختی. همچون برادرت که با قطره قطره خون خویش سخن میگفت.

اما بگو ای خواهر! بگو که ما چه کنیم؟ لحظه ای بنگر که ما چه میکشیم. دمی به ما گوش کن تا مصائب خویش را با تو بازگوییم. با تو ای خواهر مهربان. این تو هستی که باید بر ما بگریی. ای دختر علی! ای خواهر! ای که قافله سالار کاروان اسیرانی. ما را نیز در پی این قافله با خود ببر.

و اما تو ای حسین! با تو چه بگویم؟ شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حائل. و تو ای چراغ راه! ای کشتی نجات! ای خونی که از آن نقطه زهراب جا به جا میتپید و میجوشید و در بستر زمان جاری هستی و بر همه نسلها میگذری و از زمین حاصل خیز راستی را سیراب خون میکنی و بذر شایسته را در زیر خاک میشکافی و میشکوفانی و نهال تشنه ای را به برگ و بار و خرمی مینشانی. آه. آری! ای آموزگار بزرگ شهادت! برقی از آن نور را بر این شبستان سیاه و نومید ما بیفکن. قطره ای از آن خون را در بستر خشکیده و نیم مرده ما جاری ساز. و کفی از آتش آن صحرای آتش خیز را به این زمستان سرد و فسرده ما بدم.

ای که مرگ سرخ را برگزیدی تا عاشقانت را از مرگ سیاه برهانی. تا با هر قطره خونت ملتی را حیات بخشی و تاریخی را به تپش آری و کالبد مرده و فسرده عهدی را گرم کنی و بدان جوشش و خروش و زندگی و عشق و امید دهی.

ایمان ما، ملت ما، تاریخ فردای ما، کالبد مرده ی زمان ما، به تو و خون تو محتاج است.

=============

پ.ن ...

۱ـ این پست برای دل خودمه ... نه نیاز به تشویق دارم نه نیاز به تکفیر !!!!

۲ـ این پست تا آخر دهه اول این بالا میمونه و اگر هم بنویسم زیر این مطلب خواهد بود

۳ـدل اگر رفت شبی کاش دعایی بکنیم ......

 

 

"هر روز بي تو، روز مباداست..."

آغاز....

خدایا...

می مانم، سر نهاده بر آستان تو، که فراق تو اختيار کردن به ز سجود غير باشد
مگر ابليس چه کرد؟!
هان؟ چه کرد؟! بيچاره تو را عاشق بود، بيچاره تو را عاشق ماند
و تو چه کردی با او!
کافر شد ومهجور، ليک کفر او دين من است
آه... دلت می آيد سند سوختنم را مُهر مهجوری زنی؟
...

خواب ديديم و در آن خواب، خوش به رؤيای ابد! همه عادت شديم، وای ازين مصلحت انديشی بدعادت
گر ديوانه شوم، نفروشم به يکی توبه تو همه ديوانگی ام! ديوانه عشق تو شدن آسان نيست

 دست به گیرنده های خود نزنید ....

       فرستنده تمام باور های خود را به باد فنا داده است

                               دریا...

میانه........

این شعر نیست

قصه هم نیست,

تنها مرثیه دلی است که کارش به جنون کشیده است

 و یاوه می سراید!

روزگارا قصد ایمانم مکن

زانچه می گویم پشیمانم مکن 

گر بدی گیرد جهان را سر بسر

از دلم امیّد ِخوبی را مبر

پای اگر فرسودم و جان کاستم

آنچنان رفتم که خود می خواستم 

هر چه گفتم جملگی از عشق خاست

جز حدیثِ عشق گفتن دل نخواست

 روی اگر با خون دل آراستم

رونق ِبازار او می خواستم

 سر به سودایی نیاوردم فرود

گرچه دستِ آرزو کوته نبود

 آن قدَر از خواهش ِدل سوختم

تا چنین بی خواهشی آموختم

 من درین بازی چه بردم ؟ باختم

داشتم لعل ِ دلی ، انداختم

 باختم، اما همین بُردِ من است

بازیی زین دست در خوردِمن است

........

 مثنوی تازه ای از مرحوم  ه.  ا. سایه که البته من کوتاهش کردم ...

برایم نوشته بود:

زخمی روزهایی هستم که تجسم وابستگی بودم،نه دلبستگی.

زخمی روزهایی که من به بعد روحی یه رابطه نگاه میکردم و دیگران به بعد جسمیش.زخمی غریزه ام.

زخمی گریه های بی جواب،

اصرار های بیفایده

کابوسهای پایان یافتنی

خوابهای تعبیر شده

زخمی خاطره های پاک نشده ام.

زخمی قفسی که ضربه هام به دیواره هاش،منرو ویران کرد بجای دیوارها.

زخمی تعبیرهای اشتباه،

زخمی نفسی که نهایت رو،صحرا کرد.

زخمی دستهای توام.

زخمی دستهای خودم هستم.

زخمی بهترین سالهای جوانی ام.

زخمها التیام پذیرند.

باورها جایگزین پذیر.

سنگها چی؟

تغییر پذیرند؟

بگذار حرفهایم مثل همیشه ناتمام بماند ..

پایان....

 خوب آدم چی می تونه بگه؟

ساعت ۱۲:۳۰ دقیقه ۱ بهمن یک سالی  به زور چاقو وچنگال خانم دکتر علوی <نماینده دوره قبل مجلس > <این نشون میده من از همون اول عاشق گشتن با کله گنده بودم >ما رو از بهشت انداختن بیرون وفرستادنمون روی زمین ...

یادمه از همون اول می دونستم روی زمین هیچ خبری نیست پس تا به دنیا اومدم شروع کردم به ونگ زدن ... من همش گریه میکردم ولی خانم دکتر وپرستارا میخندیدن ... کسی نمیدونه چرا؟؟؟  

 به هر حال ۱بهمن همون سال به دنیا اومدم ...

تــــــــــــــولــــــــدم

 

 

مـــبـــارک

                                                   

عزیزان به علت سیل هدایا و کادو های موجود از پذیرفتن هر نوع کادویی معذوریم...اصرار نفرمایید ..

به مانند هرسال هزینه جشن تولد اعم از هزینه کیک ، شیرینی، وبقیه مخلفات صرف امور خیریه گردید .

ولی ای کاش

قصه های زمان کودکی بر اساس واقعیت بود..... کاش!!!!!

قربان همتون :من

 آغاز....

خدایا...

به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است حسرت نخورم

یک مردنی عطا کن که بر بیهودگیش سوگوار نباشم. برای اینکه هرکس آنچنان می میرد که زندگی کرده است.

 

 انسان معجزه ایست که از  سنگ سر می زند و آنها که گستاخی آن را داشته اند که تقدیر را بشکنند و بر پیشانی  خود بنویسند،درخت های لجوجی بوده اند که از کویر روییده اند و در آتش برگ وبار  افشانده اند.

 آزادی معبود من است...

 بخاطر آزادی

هر زندانی رهايی

هر جهادی آسودگی

و هر مرگی حيات است....

میانه...

برای شه بانو و در جواب بحثی که بین منو اوین در گرفت ..

در جایی گفته‏ام: «اگر در صحنه نیستی، هر کجا که می‏خواهی باش.» هدف این است که در صحنه نباشی. دیگر هر کجا که خواهی باش. و اگر در آن‏جا که باید شاهد باشی و حاضر، امّا نیستی، هر کجا که خواهی باش: «چه به شراب نشسته باشی، و چه به نماز ایستاده باشی»، هر دو یکی است.
برای استحمار کردن، همیشه تو را به زشتی‏ها دعوت نمی‏کنند که نفرت زشتی‏ها تو را فراری بدهد و متوجه آن‏جایی بکند که باید به آن‏جا متوجه شوی. گاه تو را دعوت می‏کنند به «زیبایی‏ها»، برای کشتن یک حق بزرگ، حق یک جامعه، یک انسان. گاه دعوتت می‏کنند که سرگرم یک حق دیگر باشی و یک حق محق دیگر را می‏کشند

 پایان...

..بنابراين ما يک ملت « دوستدار علی » هستيم نه « شيعه علی »! چرا که شيعه علی - همچنان که گفتيم - علی وار بودن .علی وار انديشيدن . علی وار احساس کردن . در برابر جامعه علی وار مسوليت احساس کردن و انجام دادن و در برابر خدا و خلق علی وار زيستن .علی وار پرستيدن و علی وار خدمت کردن است.

 یکی از ابعاد بسیار با شکوه و آموزنده زندگی علی , رفتار علی با دشمنان اوست . درسی که باید از جبهه دشمنان علی آمو خت  و چه درس بزرگ و عمیق و آگاه کننده ای !سه جبهه در مقابل علی وجو دارد :

قاسطین: کسانی که آشکارا ستمکار و دشمن آزادی , حقوق مردم,   زور پرست,  منفعت طلب , متجاوز ومستبدند.

 مارقین: کسانی که در اثر اشتباه  ,کج فهمی , تعصب  ,غرض شخصی و خود خواهی ... از راه دین خارج می شوند و با حق به دشمنی آغاز می کنند. آلت فعل دشمن می شوند و مزدور بی مزد و مغرض بی غرض اند از مسیر حقیقت کنار می روند در عین حال  خیال می کنند که در جبهه حق اند و درست فکر می کنند و درست عمل می کنند.

ناکثین : تمام دوستان و همرزمان و هم ایمانان نیمه راهی هستند که درو سط راه از پشت خنجر می زنند...."

علی يک درس بزرگ و شگفت ديگر نيز بما می دهد : و اين درس غير از درسی است که مثلا علی کار توليدی می کند کار اقتصادی می کند ...

. درس ديگری است که ورای اينها که علی به ما آموخته است و آم اين که : « در برابر دشمن در برابر مخالف و در برابر جبهه ای که روياروی انسان ايستاده است بايد چگونه رفتار کرد.»

 و به راستی ما چه هستیم ؟؟ شیعه علی؟ یا دوستار او ....؟؟؟

 

عید غدیر مبارک .....

 

 

 

و اكنون تو ابراهيمي، اسماعيل تو كيست؟

آغاز...


..

واكنون، ابراهيمي، و اسماعيلت را به قربانگاه آورده‌اي.

اسماعيل توكيست؟ چيست؟ مقامت؟ آبرويت؟ شغلت؟ پولت؟ خانه‌ات؟

باغت؟ اتومبيلت؟ خانواده‌ات؟ علمت؟ درجه‌ات؟ هنرت؟ روحانيتت؟ لباست؟ نامت؟ نشانت؟ جانت؟ جوانيت؟ زيبايي‌ات؟ و ....

من چه مي‌دانم؟

اين را بايد خود بداني و خدايت. من فقط مي‌توانم نشانيهايش را به تو بدهم، آنچه تو را در راه

ايمان ضعيف مي‌كند، آنچه تو را در راه مسئوليت به ترديد مي افكند،آنچه دلبستگي‌اش

نمي‌گذارد تا پيام حق را بشنوي و حقيقت را اعتراف كني، آنچه تو را به توجيه و تاويل‌هاي

مصلحت‌جويانه و ... به فرار مي‌كشاند و عشق به او كور و كرت مي‌كند و بالاخره آنچه براي از

دست ندادنش، همه دستاوردهاي ابراهيم وارت را از دست مي دهي، او اسماعيل تو است!

اسماعيل تو ممكن است يك شخص باشد يا يك شيئي، يا حالت، يا يك وضع، و يا حتي يك نقطه

ضعف! تو خود آنرا هر كه هست و هر چه هست بايد به مني آوري و براي قرباني انتخاب كني.

چه : ذبح گوسفند بجاي اسماعيل قرباني است، و

ذبح گوسفند به جاي گوسفند قصابي!!!

اي حاج، اكنون به كجا ميروي؟ به خانه؟ به زندگي؟ دنيا؟ رفتن از حج، آنچنان كه آمده بودي؟

هرگز. 

و تو اي كه نقش ابراهيم را بر عهده داشتي، نه به بازي كه به عبادت، به عشق، از نقش

ابراهيم به نقش خويش رجعت مكن، خانه مردم را ترك مكن و دوباره پا در گليم خويش مكش.

ابراهيم‌وار زندگي كن و در عصر خويش معمار كعبه ايمان باش، قوم خويش را به

حركت‌آر، جهت بخش، به حج‌خوان، به طواف آر .  

 میانه...

پایان...

باور کن سخته تو چشمای کسی نگاه کنی که یک روز چشماش برات دنیای حرف بود ...پس بابت سر بزیریم منو ببخش ...خوب؟

راستش نوشتن برام عذاب آور شده ، یک عذاب که تنها محبت شما کمی اونو برام راحت می کنه ...

از همه دوستانی که با ارسال ایمیل ؛یا دادن پی ام؛ و یا گذاشتن کامنت با اینجانب اظهار همدردی نموده اند کمال تشکر رو دارم و با اجازه خودشون همه رو لینک کردم

خدایا واقعا مهربونی ....یکی رو گرفتی از من ؛ به جاش یک عالمه دوست صمیمی برام فرستادی ..

هنوز آشفته چشمان زيبای توام

سلام


به نام شاهد ومی، به نام تارو تنبورو د ف و نی، به نام عاشقان لاوبالی، به نام همنشینان خیالی،


به نام دستهای جام بردار، به نام عاشقان رفته بر دار، به نام مجلس بزم شبانه، به نام سرور این آشیانه،


خوشا جامی که مولا در کفم داد، به دستی می به دیگر او دفم داد ،


خوشارقصان در آیم من به کویش،ببوسم دست و رخسار نکویش ،خوشا آندم که از او مینویسم ،زرقص وذکر یاهومینویسم ،


صدایم داد تا از او بخوانم، که من هم درد غربت را بدانم ،خوشا بانام مولا باده خوردن ،چودرویشان عاشق جان سپردن ،


به حق باده نوشان می حلال است ،که مستی افتخار بی زوال است ،به دور اولم ساقی ولی بود ،ولی دیدم که ذکر او علی بود


این چند روزه این قدر درگیر بودم که وقت نمی کردم که سربزنم
چه برسه به این که بخواهم بنویسم،اما خوب ...
راستش این پست یکم با بقیه پست ها فرق فوکوله !!!! خودم هم هنوز نمی دونم کار درستی میکنم که این پست رو مینویسم یا نه ؟ ولی خوب این آخرین پست ادبی یا به قول فریدا رومانتیک وبلاگ منه ...بعدش...؟؟؟؟؟ خدا عالمه!! شاید اصلا بیخیال نوشتن شدم ...شایدم ..من باید پیشاپیش به خاطر طولانی شدن این پست معذرت بخوام ..اگه حوصله نداری نخون باشه؟
من فكر مي كنم پس هستم . « دكارت »
من طغيان مي كنم پس هستم . « كامو »
آغار ...
عشق ها می میرند .............. رنگ ها رنگ دگر می گیرند ............ و فقط خاطره هاست ............ که چه شیرین و چه تلخ ................ دست نا خورده بجا می ماند



سلام غریبه خوبی؟یک سوال بی جواب داره مثل خوره روح من می خوره ... نمی دونم تا حالا شده بخوای خودت رو شاد نشون بدی اما ته دلت ؛ اون گوشه تنهاییهات ؛یک جایی اون کنار گوشه قلبت بی صدا اشک بریزی؟یا مثلا تنها به خاطر آبی موندن آسمون ،راز دلتو تو اعماق زمین مدفون کنی؟
تا حالا شده تو برزخ تصمیم گرفتار بشی؟ندونی چی درسته چی غلط؟
تا حالا شده سعی کنی به قلبت دروغ بگی؟ بگی خوشحال شدی؟ بگی شادی؟ بگی وبگی وبگی؟؟؟ واین دور تسلسل ادامه پیدا کنه ؟
خدایا ...
نمی دونم چرا تازگی ها اینقدر به اشعار فروغ علاقمند شدم
در شب کوچک من ، افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهره ی ویرانیست
گوش کن !
وزش ظلمت را می شنوی؟
من غریبانه به این خوشبخختی مینگرم
من به نومیدی خودمعتادم
گوش کن
وزش ظلمت را میشنوی؟؟

میانه ...

قاصدک ابرهای همه عالم شب و روز در دلم میگریند.....
قاصدک!هان چه خبر آوردی
وز کجا ، وز که خبر آوردی
خوش خبر باشی اما،اما
گرد بام و در من، بی ثمر میگردی

انتظار خبری نیست مرا
نه ز یاری نه دیارو دیار ـ باری،
برو آنجا که بود چشمی و گوشی با ک
برو آنجا که تورا منتظرند
قـــــــــاصـــــدک!
در دل من همه کورند و کرند
دست بردار از این در وطن خویش غریب
قاصدک تجربه های همه تلخ ، با دلم میگویند
که دروغی تو دروغ ، که فریبی تو فریب
قاصدک!هان، ولی...آخر ای وای
راستی آیا رفتی با باد؟
با توام،آی !کجا رفتی؟ آی...
راستی آیا جایی خبری هست هنوز
مانده خاکستر گرمی جایی؟
در اجاق ـ طمع شعله نمی بندم ـ
خردک شرری هست هنوز
قـــــــــــا صــدک!
" ابرهای همه عالم شب و روز، دردلم میگریند


پایان ...

نمی دونم باید چه کار کنم ؟ اما کسی که فلسفه وجودی این وب بود ؛دیگه برای من وجود خارجی نداره ، پس اساس این وب هم رو هواست
ننوشتم ناراحت نشین ..هرچند که می دونم کسی ...بگذریم
جبران رو به خاطر صفای کودکانه توی نوشته هاش دوست دارم ..
دوست، نیاز برآورده شده ی شماست.
او، برایتان کشتزاریست که در آن با عشق بذرافشانی کردید و با سپاس، درو.
و او سفره و آتشدان شماست،
که با گرسنگی به سویش روانید و به سبب آرامش، او را می جویید.
چون از دوستتان جدا شدید، اندوهگین مباشید؛
که بر آنچه بیش از هر چیز عشق می ورزید، در غیابش بر شما آشکار می شود، مثال کوهی از دور،برکوهنورد آشکار تر است.
بگذارید دوستی را، هدفی جز ژرفا بخشیدن به جان نباشد.
زیرا، عشقی که تنها در طلب افشای اسرار خویش است، عشق نیست، بلکه دامی است گسترده، برای صید بیهودگی ها.

بگذارید بهترین هایتان، برای دوستتان باشد.
اگر او باید آرامش را بشناسد، بگذارید که خروشتان را نیز بداند.
مگر دوستتان چیست که تنها، برای لحظات مرده به سراغش بروید؟
همیشه برای لحظه های زیستن او را بجویید.
که او باید نیازهایتان را پر کند، نه تهی بودنتان را.
در سرور دوستتان خندان باشید و در شادمانی اش شریک.
زیرا در شبنم این کوچک ترین هاست که دل، سحرگاه خویش را می جوید و دوباره تازه می شود

من هم بهترین چیز زندگیمو... تحویل دوستم دادم
-------------------------------------------
پ ن
دوست داشتم در آخر اینو بگم که:

ای شمایانیکه دلتان
باصدای بلبلی
بابوی گلی
باپرواز پروانه ای
بانگاه عاشقانه ای
میلرزد
دوستتان دارم

تو هم این رو بخون
گاه گاهی به یاد آور رفیقی را که می دانی نخواهی رفت از یادش


یا علی ...



اینجا تغییر میکنه به زودی .............

کرگدن من ودلتنگی هایم ...

آغاز...

 در تنها ترين تنهاييم تنها کسم تنهای تنهايم گذاشت

یک داستان خوب از فریدای مهربون ...

میانه ..

  شاید کسی را که با او خندیده ای فراموش کنی

اما هرگز کسی را که با او گریسته ای

از یاد نخواهی برد

 

پایان...

امروز باز هم دلم گرفته اومدم تو نت ولی اینجا هم جز سیاست و سیاست چیزی نیست . من ولی امروز با دین و سیاست کاری ندارم میخوام درد دل کنم . باز هم از دست خودم  عصبانی هستم . بازم دلم می خواهد داد بزنم . بازم دلم می خواهد آهنگهای غمگین گوش بدم و آروم اشک بریزم .

کفتر  چاهی من، تنگ بی ماهی من ، دل افسرده من ،پشت پا خورده من ،  شب بی مهتابم ، روز بی آفتابم . ای در بسته شده ، از همه خسته شده ......گوش کن ای دل من تو هنوز دل منی ، با همه بی ثمری تو خودشکفتنی !!!!!  یکی از دوستهام میگفت استاد مدیتیشن اش توصیه کرده که یک کاغذ بردارید و هر چه در دلتان هست و ناراحتتان می کند بنویسید و بعد هم کاغذ را پاره کنید و دور بیاندازید. من هم از صبح با همین نیت یک دسته کاغذ سفید جلویم گذاشته ام. و خواستم همه چیزهایی که این روزها اینقدر کسل و بی حوصله و دلتنگم کرده بنویسم  ، همیشه اینطوری میشه وقتی دلم میگره فکر میکنم  میتونم یک کتاب از غصه هام بنویسم. خیلی چیزها به ذهنم می رسد که ممکن است باعت ناراحتیم شده باشند ولی اشکال اینجاست که تا می آیم روی کاغذ منتقلشان کنم نمی تونم چیزی بنویسم و  دلایلی برای بی جهت بودن ناراحتیم به ذهنم می آید و متقاعد می شوم که دلخوریم بیخودی بوده است. یعنی انگار عادت کردم با مشکلات کنار بیام ، خوب فکر میکنم زندگی که بدون مشکل نمیشه وقتی یک مسئله ای پیش میاد با خودم می گم  سوخت قطار زندگی من رو به اتمام است و با حداقل سرعت مستقیم پیش می رود تا به آخر راه برسد اما بعد میبینم زندگی با همه تلخی ها و شیرینی هاش به راهش ادامه میده . راستی انگار این نوشتن کار خوبی بود، کمی سبک شدم اگه این آهنگ غمگین رو هم عوض کنم بهتره. اینجوری باز دلم میگیره.... ای مسافر غریبه ، چرا قلبم و شکستی. رفتی و تنهام گذاشتی، دل به ناباوری بستی،  ای که بی تو تک و تنهام توی این غربت سنگی . می دونم برنمیگردی، شدی همرنگ دورنگی . همه زندگی من  اون نگاه عاشقت بود. چرا فکر کردی به جز من یکی دیگه لایقت بود. رفتی و از من گرفتی اون نگاه آشنات رو ، واسه من باقی گذاشتی التهاب لحظه هات رو . حالا من تنها نشستم با نوای بی نوایی، چه غریبم بی تو اینجا ، ای غریبه بی وفایی...........  الان که ساعت از  1  گذشت کلی کاغذ خط خطی شده را دور انداختم ولی خوب حالم بهتره .

ای به داد من رسیده تو روزهای خودشکستن

ای چراغ مهربونی تو شبهای وحشت من

ای تبلور حقیقت توی لحظه های تردید 

تو شب وازمن گرفتی تو من و دادی به خورشید

اگه باشی یا نباشی برای من تکیه گاهی

برای من که غریبم تو رفیقی جون پناهی

یاور همیشه مومن تو برو سفر سلامت

غم من مخور که دوری برای من شده عادت

                                              ل-ع

     

چی می دونم ...؟؟؟؟؟؟؟؟

 آغاز...

میلاد با سعادت حضرت عیسی (ع ) پیامبر بزرگ خداوند را به تمای مسلمانان و بخصوص مسیحیان جهان و مسیحیان کشورمون تبریک و تهنیت می گویم

مسیح دلها ...

 

   میانه...

من و ...

سلام اي تنها بهونه واسه ي نفس كشيدن
 هنوزم پر مي كشه دل براي به تو رسيدن  

 واسه ي جواب نامت مي دونم كه خيلي ديره 
بذا به حساب غربت نكنه دلت بگيره 

  عزيزم بگو ببينم كه چه رنگه روزگارت ؟
خيلي دوست دارم تو مهتاب بشينم يه شب كنارت 

 سر تو مهربوني بذاري به روي شونم 
 تو فقط واسم دعا كن آخه دنبال بهونم 

 حالم رو اگه بپرسي خوبه تعريفي نداره 
 چون بلاتكليفه عاشق آخه تكليفي نداره 

 نكنه ازم برنجي تشنه ام تشنه ي بارون 
چه قدر از دريا ما دوريم بيگناهيم هر دو تامون  

 بد جوري به هم مي ريزه من و گاهي اتفاقي 
 تو اگه نباشي از من نمي مونه چيزي باقي 

 مي دوني كه دست من نيست بازياي سرنوشته 
 رو قشنگا خط كشيده زشتا رو برام نوشته 

 باز كه ابري شد نگاهت بغضتم واسم عزيزه 
اما اشكات رو نگه دار نذار اينجوري بريزه 

 من هنوز چيزي نگفتم كه تو طاقتت تموم شد 
 باقيش و بگم مي بيني گريه هات كلي حروم شد 

 حال من خيلي عجيبه دوست دارم پيشم بشيني
 من نگاهت بكنم تو تو چشام عشق رو ببيني 

 يادته من و تو داشتيم ساده زندگي مي كرديم 
 از همين چشمه ي شفاف رفع تشنگي مي كرديم 

 يه دفه يه مهمون اومد عقلم رو يه جوري دزديد 
 دل تو به روش نياورد از همون دقيقه فهميد 

 اولش فكر نمي كردم كه دلم رو برده باشه 
 يا دلم گول چشاي روشنش رو خورده باشه 

 اما نه گذشت و ديدم دل من ديوونه تر شد 
 به تو گفتم و دلت از قصه ي من با خبر شد 

 اولش گفتم يه حسه يا يه احترام ساده 
 اما بعد ديدم كه عشقه آخه اندازش زياده 

 تو بازم طاقت آوردي مث پونه ها تو پاييز 
 سرنوشت تو سفيده ماجراي من غم انگيزه 

 بد جوري ديوونتم من فكر نكن اين اعترافه 
 هميشه نبودن تو كرده اين دل و كلافه 

ميدونم فرقي نداره واست عاشق بودن من 
ميدونم واست يكي شد بودن و نبودن من
  

 مي دونم دوسم نداري مث روزاي گذشته 
 من خودم خوندم تو چشمات يه كسي اين رو نوشته 

 اما روح من يه درياست پره از موج و تلاطم 
 ساحلش تويي و موجاش خنجراي حرف مردم

 آخ چه لذتي داره ناز چشماتو كشيدن
 رفتن يه راه دشوار واسه هرگز نرسيدن  

 من كه آسمون نبودم اما عشق تو يه ماهه
 سرزنش نكن دلم رو به خدا اون بي گناهه 

 تو كه چشماي قشنگت خونه ي صد تا ستاره س 
 تو كه لبخند طلاييت واسه من عمر دوباره س 

 بيا و مثل گذشته جز به من به همه شك كن 
 من بدون تو مي ميرم بيا و بهم كمك كن

پایان...

بيچاره فرهاد ...

در نانوايی هم جوش شيرين می زنند ...

بيچاره فرهاد...

==========================

پی نوشت

۱- خودم هم گاهی از این همه تضاد تو یک پست واقعا متعجب میشم .. هم خنده هم گریه ؛هم شادی هم غم ، اما خوب این وب بازتاب روح عصیان زده منه... هر چی بیاد پایین از اون بالا رو عشقه ..

۲- می خواهم برم ... می خوام خودم رو گم کنم ..  تو غبارا ..  شاید بتونم آرومش کنم یا اون منو آروم کنه؛ چه می دونم .. فقط برام دعا کنید که سالم برگردم ؛البته اگه دوستم دارید همین ...

۳- به همون دلیل بالا، اگه رفتم مطمئنا به روز نمی شم ، پس به حساب تنبلیم نگذارید  باشه ؟؟ 

۴ -دوستت دارم هنوز هم ... کاش بهار وفریبرز این حرفو تو نظرات پست قبلی نمیزدند . ... می دونیونید عین چی میموند؟ عین اینکه ....بگذریم  که در خانه اگر هست ؛یک حرف بس است ...

دوستتون دارم ....حتی اگه روحم نظاره گر شما باشه ...

هدیه برای یلدا ....

آغاز 

خوشبختی یعنی چه؟

خوشبختی يعنی بپذيری که تنها انسانهای مهربان و با گذشت معذرت خواهی می کنند،پس برای رنجشی که تو عاملش بودی پوزش بخواه.

خوشبختی يعنی کمتر رقابت کنی تا مورد رشک و حسد قرار نگيری چون تو در انتخاب آزادی و باور کن هيچ وقت نياز به تماشاچی نداری.

خوشبختی يعنی باور کنی که انسانهای نوآور هميشه برای شکستن حصارها بدنام شدند،پس زندگيت رو زندگی کن و منتظر تائيد و تحسين ديگران نباش.

خوشبختی يعنی چيزی را به ديگران ببخشی که آرزوی دريافتش را داری.برای شروع، مهرت را ببخش تا غرق در نور شوی.

خوشبختی يعنی باور کنی اگر به احساستت اعتماد کنی،زخمها التيام خواهند يافت...

 میانه

 مائيم كه گه نهان و گه پيدائيم

گه مومن و گه يهود گه ترسائيم

تا اين دل ما قالب هر دل گردد

هر روز به صورتي برون مي آييم

 پایان

شما عاشق می شويد يا دوستدار ؟

عشق ، ‌تملك معشوق است ودوست داشتن تشنگى محو شدن دردوست .

عشق معشوق را مجهول و گمنام مي خواهد تا درانحصار او بماند ،‌ زيرا عشق جلوه اى از خودخواهى و روح تاجرانه يا جانورانه ي آدمي است .‌ و چون خود به بدى خود آگاه است ، آن را در ديگرى كه مي بيند ،‌از او بيزار مي شود و كينه برمى گيرد . اما  دوست داشتن، دوست را محبوب وعزيزمى خواهد و مى خواهد كه همه دل ها آنچه را او  ازدوست درخود دارد ، داشته باشند ؛ كه دوست داشتن جلوه اى از روح خدائى و فطرت اهورايى آدمى است و چون خود به قداست ماورايي خود بيناست ، آن را در ديگرى كه مي بيند ، ديگرى را نيز  دوست مى دارد و با خود آشنا و خويشاوند مي يابد . 

درعشق ،‌ رقيب ، منفور است ودردوست داشتن است كه «هوادارن كويش را چو جان خويشتن دارند» ؛ كه حسد شاخصه عشق است چه ، عشق معشوق را طعمه ى خويش مي بيند و همواره در اضطراب است كه ديگرىاورا از  چنگش نربايد و اگر ربود ،‌ با هردو دشمنى مي ورزد و معشوق نيز منفور مي گردد . ولى  دوست داشتن ايمان است و ايمان يك روح مطلق است .‌ يك ابديت بى مرز است ،‌از جنس اين  عالم نيست .

عشق اسارت در دام غريزه است ودوست داشتن آزادی از جبر مزاج.
عشق مامور تن است و دوست داشتن پيغمبر روح .

عشق يك «‌اغفال» بزرگ و نيرومند است تا انسان به زندگى مشغول گردد و به روزمرگى  ـ‌ كه طبيعت سخت آنرا دوست مي دارد ـ‌ سرگرم شود ، و  دوست داشتن زاده وحشت ازغربت و خودآگاهى ترس آورآدمي راين بيگانه بازار زشت و بيهوده

فکر کنم برای شب یلدای شما همین قدر فلسفه بس باشه ...نه؟

میلاد پیامبر مهربانی و شب یلدا بر ایرانیان مبارک..........

 

عذاب آور ترین حقیقت؟؟؟؟

آغاز ...
اول کلام به نام او .... همونی که هر وقت رفتم در خونه اش فقط خوبی دیدم ،

به نام عشق نامتناهی ....

 

میانه ...

آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت

درٍِ این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت

خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد

تنه ای بر در این خانه ی تنها زد و رفت

دل تنگش سر گل چیدن ازین باغ نداشت

قدمی چند به آهنگ تماشا زد و رفت

مرغ دریا خبر از یک شب توفانی داشت

گشت و فریاد کشان بال به دریا زد و رفت

چه هوایی به سرش بود که با دست تهی

پشت پا بر هوس دولت دنیا زد و رفت

بس که اوضاع جهان در هم و ناموزون دید

قلم نسخ برین خط چلیپا زد و رفت

دل خورشیدی اش از ظلمت ما گشت ملول

چون شفق بال به بام شب یلدا زد و رفت

همنوای دل من بود به تنگام قفس

ناله ای در غم مرغان هم آوا زد و رفت

پایان ...

خوب راستش قسمتی از وجودم رو هک کردند ...قسمتی از وجودم که 2 سال با اون زندگی کردم ...ای دی pana_iran اگر هکر محترمش نخوادپسوردش رو پس بده به تاریخ پیوست ...راستش من هنوز تو شوک اولیه قرار دارم ..دلم برای خیلی از دوستان تنگ می شه.... دلم برای همه تنگ میشه ...  این ایدی جدید منه هر کی خواست منو به لیستش اضافه کنه ...   Mostafa_asdf

 این پست رو با یک سوال تموم میکنم

به نظر شماعذاب آور ترین حقیقت چیه؟؟

..؟

.....؟

.............................؟

حقیقتی رو سراغ دارید که از حقیقت عشق یک طرفه عذاب آور تر باشد؟

خیلی سخته کسی رو که دوستش دارید ،برای شما وقت نداشته باشه .... نه؟؟  

 

 

 

آغاز،میانه و پایان....

آغاز ....

آي جماعت، چطوره احوال‌تون؟
چي مونده از صفاي پارسال‌تون؟
نگين فلاني از لطيفه خسته است
خداگواهه من دلم شكسته است
با خنده شماس كه جون مي‌گيرم
براي تك‌تك شما مي‌ميرم
حتي اگه فقير و بي‌پول باشيد
دلم مي‌خواد كه شاد و شنگول باشيد
خونه‌هاتون چرا خوش‌آب و رنگ نيست؟
چي‌شده؟ خنده‌تون چرا قشنگ نيست؟
حرفهاي گريه‌دار نمي‌پسندين؟
مي‌خواين يه جوك بگم كمي بخندين؟**

میانه.....

به نام خداوند بخشنده مهربان

 

هر گاه درون سینه ام دنیایی از ناگفته ها سنگینی می کند به خاطر می آورم که در پیشگاهت نا گفته ای ندارم چرا که تو ناگفته هایم را می دانی وننوشته هایم را می خوانی واین یاد از سنگینی سینه ام می کاهد وباز آرام می گیرم.

 

می دانم که می دانی !اما دوست دارم برایت بگویم .دلم می خواهد با تو سخن بگویم .می دانم که می دانی چه می خواهم بگویم هر چند خود نمی دانم.

 

می خواهم با تو از تو بگویم .از بزرگیت از اینهمه لطف وکرمت از عشقت.

 

معبود من!

بر زبان ناتوانم قدرت ده تا در مقابل اینهمه احسانت ذره ای شکرگزار باشم.

بگذار ازعشقت بگویم از اینکه چقدر دوستت دارم از اینکه چقدر خرسندم که تو را دارم که بنده توام اما گفتن از عشق تو آسان نیست ادعای عاشقی در برابر تو وعشق سرشارت برمخلوقاتت دور از ادب است ومن شرمسارم از اینکه تو اینقدر عاشقی و من ......

 

بار الهی!

به خودت قسم همیشه تو را شکر می کنم که تو را دارم که ایمانی هرچند سست وضعیف و کم دارم.

آری تو را شکر می گویم فقط وفقط به خاطر خودت می دانم که می دانی!

 

عزیزا!

در هر حالی در خوشی و ناخوشی در گرفتاری و آسایش در شادی و غم در سختترین لحظات زندگیم زمانی که با تمام وجود رو به درگاهت آورده ام وگریسته ام تو را شکر گفته ام .می دانم که می دانی!

حتی آن زمان که بنده ای از بندگانت به بدترین وجه مرا آزرده اند دم نزدم و تنها تو را شکر گفته ام می دانم که می دانی ! ومی دانم که می بینی!

 

پس باز هم می گویم :

خداوندا شکرت .راضیم به رضای تو

پایان ......

 من حق نداشته ام، که تو را نگه دارم

                                          تو خودت را در من جابگذار...

 

***************************************

پی نوشت

عجب فازی میده آدم بعد 2 شب تب لرز بابت آنفولانزا 3 تا استامینفون کدوئین 350 بخوره بعد بیاد وبلاگ بنویسه .. من الان توآسمونام  

  

خبرنگاری سخت ترین کار ممکنه توی جامعه ماست نه امنیت کاری وجود دارد  نه امنیت جانی .... 95 تا از خبرنگارهای این مملکت پرکشیدند فقط خدا کنه رضا حسین مردی خبرنگار شبکه خبرتو این جمع نباشه .... گوشی همراهش که خاموش بود

 

** این اشعار مربوط به  یک مثنوی بلنداست اگر وقت شد می گذارمش اینجا ...

روزگار سختی است ....

 تقديمی ديگر از من  به تمامی كسانی  كه منتظرند :

 

 روزگار سختی است ...........!

 آدمها خشكند ... حقايق تلخند ..... روياها شوكران !

 جوی های روان تنگ اند و درختان قطور ضعيف !

 خورشيد گرم است و سوزان .. ماه بی خيال و فروزان !

 می دانم . من می دانم . تو هم می دانی ... همه می دانند ... روزگار عجيبی است !

 انسانها در ميان خرابه هايی که زيبايشان می نامند می زیند و به آن عشق می ورزند .

 و اينچنين بر حقارت خود دامن می زنند ...

 و من به دور از هياهوی آدمک های دل خوش ... همچنان در خود فرو می روم .

 هر چه بيشتر در ميانشان می زيم دورتر می شوم و غربيه تر ! 

 آری ... معصوميت كودكيهايم گم شده است ،

 اما من هنوز هم همان كودك عاشقم  و ساده دل !

 و همچنان در انتظار ،

 در انتظار ظهور باغی از جنس اقاقی ،

 كه مرا از خود و خويشتن ها برهاند  و به سر منشا خود بازگرداند .

 و  رسیدن به خدایی که در این نزدیکیست ...

 من اينجا تنها ماندم ،

 خدایا مرا به بغضی که از تو می شکند بسپار ،

 مرا به باد های تندِ رهاکننده ی گويا ...  مرا تا هميشه به باران شوينده بسپار .

 پروردگارا ، انتظار سخت ترين مجازاتی است كه برایم در نظر گرفته ای !

 مرا ...... ببـــــــر . 

                                         

 

نذر چشمانت ....

 

هوا ترست به رنگ هواي چشمانت
دوباره فال گرفتم براي چشمانت


اگر چه كوچك و تنگ است حجم اين دنيا
قبول كن كه بريزم به پاي چشمانت


بگو چه وقت دلم را ز ياد خواهي بر د
اگر چه خوانده ام از جاي جاي چشمانت

 
                         دلم مسافر تنهاي شهر شب بو هاست 
                          كه مانده در عطش كوچه هاي چشمانت


تمام آينه ها نذر ياس لبخندت
جنون آبي در يا فداي چشمانت


     چه مي شود تو صدايم كني به لهجه موج
به لحن نقره اي و بي صداي چشمانت


تو هيچ وقت پس از صبر من نمي آيي
در انتظار چه خاليست جاي چشمانت


به انتهاي جنونم رسيده ام اكنون
به انتهاي خود و ابتداي چشمانت

من و غروب و سكوت و شكستن و پاييز
تو و نيامدن و عشوه هاي چشمانت


خدا كند كه بداني چه قدر محتاج ست
نگاه خسته من به دعاي چشمانت

و  ....

 خدا كند كه بداني چه قدر محتاج ست 
            نگاه خسته من به دعاي چشمانت

كجا دنبال مفهومي براي عشق مي گردي ؟

تو را گم مي كنم هر روز و پيدا مي كنم هر شب 
 بدين سان خوابها را با تو زيبا مي كنم هر شب
تبي اين گاه را چون كوه سنگين مي كند آنگاه
چه آتشها كه در اين كوه برپا مي كنم هر شب
 تماشايي است پيچ و تاب آتش ها .... خوشا بر من
 كه پيچ و تاب آتش را تماشا مي كنم هر شب
مرا يك شب تحمل كن كه تا باور كني اي دوست
 چگونه با جنون خود مدارا مي كنم هر شب
چنان دستم تهي گرديده از گرماي دست تو
 كه اين يخ كرده را از بيكسي ها مي كنم هرشب
 تمام سايه ها را مي كشم بر روزن مهتاب
 حضورم را ز چشم شهر حاشا مي كنم هر شب
دلم فرياد مي خواهد ولي در انزواي خويش
 چه بي آزار با ديوار نجوا مي كنم هر شب
كجا دنبال مفهومي براي عشق مي گردي ؟
كه من اين واژه را تا صبح معنا مي كنم هر شب

 

كجا دنبال مفهومي براي عشق مي گردي ؟




و ما هنوزدر انتظار فرداییم ...  

 

  

 

« ...

 ما

 یادگار عصمت غمگین اعصاریم
 ما

 فاتحان شهرهای رفته بر بادیم 

 با صدایی ناتوانترزانکه بیرون آید از سینه  


 راویان قصر های رفته از یادیم .

 ... ‌»

  

 حرفهای اخوان ثالث بهانه ای شد برای اندیشیدن

 به ایران  و  ایرانی بودنمان !

 به پیشینه تاریخی مان ... به حال و به آینده مان

 به داشته ها و نداشته هایمان

 به اندیشه نکردنمان ... 

  ما ایرانی هستیم
 ما از اسطوره شکنی لذت می بریم
 ما فکر نمی کنیم  و باور می کنیم ،

 ما عقلمان به گوشمان است ،

 عقل ما در آن عضوی که می گویند نامش مغز است و جایگاهش بین دو گوش ماست نیست !

 ما آدمی را تا عرش بالا می بریم ،

 وقتی روی عرش است همه چاکر و مرادش می شویم ،

 تعریفش می کنیم ... تمجیدش می کنیم ... از او اسطوره می سازیم ...  همه چیزش را می پرستیم ...

 بعد ورق که برگردد ، یعنی در واقع ورق که برگردانده شود ،

 ورق که با جبر و زور برگردد و اسطوره ی ما از عرش پایین بیاید همه دشمن او می شویم ،

 سایه های  تاریک او را میبینیم و جلوه های روشن  او را فراموش می کنیم ،

 همه میگوییم اخ اخ ، تف تف ، چقدر این آدم ایش است ،

 چقدر کارهای بد بد می کند همه ش ، چقدر فلان است و چقدر بهمان !!!
 ما ایرانی هستیم ،

 ما به ایرانی بودنمان افتخار می کنیم ،

 ما به رشد نکردنمان افتخار می کنیم ،

 ما کتاب نمی خوانیم ،

 ما پول اضافه مان را می دهیم که در بهترین کافی شاپ ها و گرانقیمت ترین رستورانهای ساحلی شهر دختر دید بزنیم و غذاهایی با اسمهای عجیب غریب بخوریم که به لعنت خود خدا هم نمی ارزند ، ولی حاضر نیستیم که پول بدهیم کتاب بخریم شاید چیز جدیدی یاد بگیریم و پیشرفت کنیم ،
 همه ی مشکل ما جایی بین دو گوشمان است ،

 همه ی مشکل در مغزمان است ،

 در فکر نکردنمان ...

 در دلخوشی های کودکانه مان  ،

 آسان دلمان خوش می شود به وعده ها و وعیدها ...

 به روزهای باقیمانده  عمرمان

 به اینکه ما خوبیم و همه دوستمان دارند

 به اینکه  همه چیز روبراه است

 و موسم شادیست !!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~             

واینک احمدی نژاد ....

دلم برای همه میسوزه ...همین !!!!     

به ديدارم بيا. بد جوری دلتنگم....

خدايا  دشمني آشنايانم را به دوستي و بدرفتاري خويشانم را به خوشرفتاري و واگذاشتن نزديكانم را به ياري كردن مبدل ساز


 

 

 به ديدارم بيا هر شب

در اين تنهايي تنها و تاريک خدا مانند

 دلم تنگ است.

 بيا اي روشن ....  اي روشنتر از لبخند

شبم را روز کن در زير سرپوش سياهي ها

 

دلم تنگ است.

 

بيا بنگر چه غمگين و غريبانه

در اين ايوان سرپوشيده وين تالاب مالامال

دلي خوش کرده ام با اين پرستوها و ماهي ها

و اين نيلوفر آبي و اين تالاب مهتابي.

شب افتاده است و من تنها و تاريکم ....

 و در ايوان من ديريست

در خوابند

پرستوها و ماهي ها و آن نيلوفر آبي

 

بيا اي مهربان با من !

بيا اي ياد مهتابي !

 

بعضي ها وارد زندگي ما ميشوند و خيلي سريع ميروند.

بعضي براي مدتي مي مانند و روي قلب ما رد پا مي گذارند و ما ديگر هيچ گاه همان كه بوديم نيستيم.

 کاش می شد لحظه را تمدید کرد ....

به شدت مریضم وسرما خورده، محتاج دعام فراموشم نکنید ........

 

بدون شرح

 

جون مادراتون فقط بخندید ... من بیگناهم ....

365 روز آشنایی.........

 

نجوم نخوندم , ولی
می دونم تو هفت آسمون یه ستاره ندارم...

**********
فیزیک نخوندم , ولی
می دونم « هر عملی را عکس العملی است...»
غیر از عشق من به تو
و می دونم که
واحد اندازه گیری عشق , ژول و کالری و وات و... نیست

**********
زیست شناسی نخوندم , ولی
می دونم قلب همون دله
که می تونه برای یه نفر
تنگ بشه
یا تندتر بزنه

**********
شیمی نخوندم , ولی
می دونم اگه عشق نباشه
ملکول های هیدروژن و اکسیژن نمی تونن اینقدر محکم همدیگه رو فشار بدن
که اشک جفتشون در بیاد

**********
راستی ؛
تو گفتی ریاضی خوندی ؟
اگه راست می گی
بگو ببینم

من تو رو چند تا دوست دارم

 

و این هم حسن ختامی برای بحث پست قبلی: 
   معادله عشق !

گفتی خود را از چشمانم
- که هر لحظه هزاربار تو را می جویند -
پنهان خواهی کرد ؛
نگفتی با قلبم چه خواهی کرد
که با هر ضربان
هزار بار
تو را در رگ های من
جاری می سازد...

یادمان باشد
عشق
معامله ای نیست
که مثل ازدواج
در دفتر ثبت اسناد
ثبت شود ؛
معادله ایست
که از هر طرف حلش کنی
باید جوابش یکی شود

 

دوگانه منو جواد....

سلام

راستی تا به حال فکر کردین نقطه آغاز دلداگی کجاست یا شده دلتو جایی گروی کسی یا چیزی بذاری ! دلتو به صفای چه چیز می بخشی ؟ یه نگاه ، یه صدا ، یه خوبی شایدم یه حس و یه عشق اگه معرفت تو وجودته و مرام تو خونت ، اگه خراب یاری و می خوای دل ناقابلت تحفه ناچیزی بشه واسه دلدار، توی راه دلدادگی ناشناختنی قدم بذار ، تویه این راه دل حرف اول رو میزنه ، پشیمونی نداره ، دلت زیر پا گذاشته نمی شه و به جای شمع ، خورشید ، خونه دلتو روشن می کنه آسوده خاطر باش کلید قلبت رو به الهه ای می بخشی که شاه کلید همه خوبی هاست و صفای دلت صفای خاطر دلداری میشه که واژه های عاشقانه مقابلش سر به سجود میذارن

ما که رفتیم تو این راه شما هم اگه معرفت دارین و یه جورایی اهل عملین یا علی !؟!

تقدیم به کسی که خودش می دونه چقدر دوستش دارم .

جواد

«امان از آدمای عاشق» به نظرتوون باید چی گفت به این آقا جواد نیمه عاشق ...؟؟؟ به نظرتون راست می گه؟؟ اما نظر خودم :

جواد آقای گل گلاب عاشقی و دلدادگی ماله تو کتاباست و آخرش هم محکوم به فنا ...  بگذریم ..

سرفرازم بر ساقی که به تایید قدح                            جز به پای خُم می خـَـــــم نشود شانه مرا  

مصطفی

سه گانه عاشقانه من و جواد

 

 من تو را می جستم

                                           و نمی دانستم

                                                           که تو در خاطر یک بیت قشنگ

                                                    مطلع شعر منی

 به چه تشبیه کنم نام تو را

                                     به بهار ....

                                                       یا به آنجا زلال دریا

ساده تر می گویم                    

                                            تو تمامیت احساس منی

 

 جواد

  

 

           

   ديدم نگار خود را می گشت گرد خانه
                                                     برداشته ربابی ميزد يکی ترانه 
  با زخمه ای چو آتش ميزد ترانه خوش
                                                 مست و خراب و دلکش از باده مغانه
  در پرده عراقی ميزد به نام ساقی 
                                                   مقصود باده بودش ساقی بدش بهانه

  چرا چشم خود را بسته اي خالق من ؟! نگاه كن !

ببين دستهاي من چه تهي شده اند ! در پرتگاه حيرت و سؤال مرا واگذاشتي !                       همين يك پرش راهمراهيم کن !                                                                                        نيازمند معجزه ام هم اكنون كه از سرزمين سرگرداني مي آيم

کمکم کن  همین ..!!!!!

                                                           

 گذشته فريبم می‌دهد

حال آزارم می‌دهد

آينده به وحشتم می‌اندازد

دنيا را نگه داريد می‌خواهم پياده شوم ...    

                                                 

   چه درديست در ميان جمع بودن ولي در گوشه اي تنها نشستن ؟؟؟؟

       نظرشما چیه؟؟   

                                                                     

مصطفی                   

ای ستاره....

ای ستاره ها ، که از جهان دور

چشمتان به چشم بی فروغ ماست!

نامی از زمین و از بشر شنیده اید؟

در میان آبی زلال آسمان

موج دود و خون و آشتی ندیده اید؟

**********

ای ستاره ایکه پیش دیده ی منی!

باورت نمی شود که:در زمین

هر کجا ، به هر که می رسی

خنجری میان مشت خود نهفته است

پشت هر شکو فه ی تبسمی

خار جانگداز حیله ای شکفته است!

**********

آنکه با تو می زند صلای مهر،

جز به فکر غارت دل تو نیست.

گر چراغ روشنی به راه توست،

چشم گرگ جاودان گرسنه ای ست!

**********

ای ستاره ، ما سلام مان بهانه است

عشقمان دروغ جاودانه است

در زمین زبان حق بریده اند

حق ، زبان تازیانه است

وانکه با تو صادقانه درد دل کند،

های های گریه ی شبانه است!

**********

ای ستاره ای ستاره ی غریب!

ما اگر ز خاطر خدا نرفته ایم،

پس چرا به داد ما نمی رسد؟

ما صدای گریه مان به آسمان رسید

از خدا چرا صدا نمی رسد؟؟!!

**********

با نسیم دلکش سحر ،

چشم خسته ی تو بسته می شود

بی تو، در حصار این شب سیاه ،

عقده های گریه ی شبانه ام

در گلو شکسته می شود....

فریدون مشیری

شب به خیر.

بدون شرح.....

خداحافظ آقای رییس جمهور ؛ سلام آقای خاتمی !!!!!!!!

3 سال هستش که دارم اینجا واینجا می نویسم
3 سال پر تلاطم در عرصه سیاسی کشور، برای خیلی از دوستام جای سوال بود که چرا من وبلاگ سیاسی ندارم ؟چرا سیاسی نمی نویسم ؟ و...

راستش با خودم عهد کرده بودم که تا می تونم سیاسی ننویسم چون به این نتیجه رسیده بودم سیاست زدگی یک آفت بزرگ برای پیشرفت اصلاحاته ، سیاسست زدگی و هر دم بیل کردن و لمپنیزم درسیاست «با عرض معذرت» باعث به وجود آمدن ورشد کسانی می شود که بدون درک سیاسی و مثل زالو به بدنه اصلاحات چسبیده اند و .... بگذریم

 هنوزم بر عقیده ام پا بر جام اما من این مطلب را سیاسی نمی دانم به قول خسته دل و پیر ما ، خاتمی دست نوشته ایست برای فردا ...پس مینویسم آنچه 8سال با آن زندگی کردم

یادش بخیر خرداد 76؛یادش بخیر 18 تیر79 ؛یادش بخیر خرداد 80 و...

اصلاحات لغتی بود که خیلی ها رو جذب خودش میکرد حتی ما که در نقطه صفر مرزی زندگی میکردیم هم از اثرات آن بی بهره نبودیم .من خاتمی را اصلا نمیشناختم پس چه چیزی مرا جذب خودش کرده بود؟

یادم نمی رود در خرداد 76 تو یک روستای دور افتاده برای تبلیغات خاتمی رفته بودیم ,پیرمرد کهنسالی به استقبال ما امده بود و گریه می کرد برای همه ما جالب بود که چرا اینچنین گریه میکند؟

بچه ها آرومش کردند و موضوع را از او پرسیدند گریه کنان گفت :میدونید اقا من خیلی پشت سر این سید بد حرف زدم ولی به خدا تقصیر من نبود به منم همین رو میگفتن تا 2هفته پیش پسر شهیدم حسن که در عملیات بیت المقدس مفقود شده به خوابم اومد , گفت بابا گفتم جانم گفت چرا این قدر پشت این سید بد می گی؟ گفتم بابا ؛ می گن این بنی صدر دومه .. این می خواهد انقلاب واز بین ببره و از این جور حرفا ..حسنم یک نگاهی به من کرد و گفت بابا از تو انتظار نداشتم و رفت ،الان هم 2 هفته است که به خوابم نمیاد نذر کردم هروقت یکی از شما ها اومد یک گوسفند بکشم وتا حلالم نکنید ازتون دست بر ندارم و باز شروع به گریه کرد .اشکی که از گونه های پیرمرد رها شده بود مرا هم گرفتار کرد ..

خاتمی از همون اول مظلوم بود .یک مظلومیت خاصی همراه با خاتمی بود ..سید مظلوم لغت کاملی نیست چون نمی تواند اوج مظلومیت خاتمی رو برساند ، مظلومیت خاتمی مظلومیتی بود از نوع همون مظلومیتی که مخصوص خاندان پیامبر است وبه حق که سیدی او نماد تمام مظلومیت او بود . و اینگونه بود که من خاتمی را شناختم و عهدی بستم که هنوزم به آن وفادارم ...خاتمی

زمانی که 20 میلیون رای به نام آزادی از صندوق 76 در آمد اشک شوق ریختیم .. اشکی که درد تمامی تبعیض ها ، تهمت ها ، کارشکنی ها و حتی تهدید ها را از قلب ما زدود . میدانید کار سیاسی در یک شهر کوچک ودر آن فضای مسموم چه دردی و چه سختی هایی داشت؟

خاتمی امد با یک دنیا دلهره ویک مسیر پیچ در پیچ که در مسیرش هزاران میدان مین بی معبر خود نمایی میکرد ، خاتمی آمد و هزران شمشیر آخته منتظر او بود ، خاتمی آمد و...

به راستی چرا خاتمی جاودان شد؟ خاتمی را مظلومیتش جاودان کرد به خدا قسم هنگامی که می خواند ایستاده ام چو شمع ، مترسان ز آتشم ؛ اشک ریختم

هنگامی که در دانشگاه تهران شروع به فحاشی به خاتمی نمودند گریه کردم

فحاشان ؟؟؟؟؟؟؟

 و هنگامی که خاتمی در آخرین ملاقاتش با جوانان هم از خودی ها نالید وهم از غریبه ها باز هم گریه کردم گریه ای نه برای خاتمی بلکه برای خودم ، برای گذشته ام ، برای آیندگان و...

که گفته است خاتمی و دولت او دستاورد نداشته است؟ اگر و اگر یک دستاورد تنها برای خاتمی متصور شویم همان فحش شنیدنش در دانشگاه ، همان تحمل مخالفش و همان جا اندختن چیزهایی که دیگران برای همان تکفیرش می کردند کافیست.

راستش شاید حرف من کمی سنگین باشد اما ....

اما من از هر چه عباس عبدیست متنفرم ..از هر چه محمد رضا خاتمی ایست متنفرم ..از حجاریان ها، نبوی ها و ...از هر چه و هر که که باعث شد جوانان ما از اصلاحات زده بشوند وفراموش کنند که چه کسی اجازه داد آنگونه که می خواهند بگویند وآنگونه که می خواهند بنویسند ؛ متنفرم ... از کسانی که خاتمی را تنها گذاشتند و به شعار های پوچ و دست نیافتنی خود تکیه کردندو به قول خاتمی کسانی که اسلامیت اصلاحات را نمی خواستند بیشترین ضربه را به اصلاحات زدند ، متنفرم ... .من هیچ اعتقادی به اصلاحات امریکایی و مدل های غربی آن ندارم و حتی زمانی که کسی این نکته را قبول نمیکرد که اصلاحات یک پرسه است و زمان بر خاتمی فریاد بر می آورد که اصلاحات یک پروسه در طول تاریخ است و مختص به یک دوره وعصر وزمان خاصی نیست!!!!!!!!

می دانید هنگامی از آینده اصلاحات ناامید شدم که محمد رضا خاتمی رییس حزب حکومتی مشارکت درمشهد ودر مسجد بیمارستان قائم درجواب هر سوالی که می پرسیدند که مرکز نشینان برای پیشبرد اصلاحات چه کرده اند می گفت :شما چه کرده اید ....به همین راحتی ..وقتی ناامید شدم که در جلسه خصوصی حزب فردای همان روز از پروژه حذف خاتمی سخن گفت و باز وقتی حجت جاودانی ** سوالی پرسید چنان مسخره اش کرد که ...

اما من به هیچ عنوان نمی گویم اصلاحات مرد ، اصلاحات ققنوسیست که از خاکسترش تخم آزادی و مردم سالاری بر خواهد خواست

به هر حال 8 سال پر فراز ونشیب گذشت .... دلم خیلی چیزها تنگ میشود :

آقای رئیس جمهور

دلم تنگ می شود برای تمام صمیمیت هاتان ، مهربانی هایتان، برای صداقتتان و...

آقای رئیس جمهور

دلم برای کتک خوردن ها به خاطر حمایت از شما ، دلم برای تهمت منافق بودن دلم برای چماق؛ دلم برای آزادی تنگ میشود

اقای رییس جمهور دلم برای شما تنگ می شود برای خاتمی همیشه قهرمان

خدا نگهدار آقای رییس جمهور

سلام آقای خاتمی

  ایستاده ام چو شمع

   مترسان ز آتشم

یا علی                                                                                                         مصطفی

---------------------------

* حجت جاودانی را تمامی اصلاح طلبان مشهدی میشناسند او از زمره افرادیست در مشهد که به خاطر عقیده اش همه گونه فشار را تحمل کرد . یکی از سران سابق انصار تعریف میکرد : در یکی از مراسم که به آشوب کشیده شد به ما گفته بودند که حجت را به هر قیمتی ساکتش کنیم ..... اما من و یکی از بچه ها حجت را از زیر دست وپای بقیه نجات داده و به یک پاساژ برده و نجاتش دادیم .

 

 پست بعدیم مربوط به عدد ۱۰۰۰ بالای صفحه است منتظر باشید

 

با فروغ و شاملو در تنهایی وجودم..

 


من از دیار عروسکها می آیم از زیر سایه های درختان کاغذی
در باغ یک کتاب مصور از فصلهای خشک تجربه های عقیم دوستی و عشق
در کوچه های خاکی معصومیت از سالهای رشد حروف پریده رنگ الفبا
در پشت میزهای مدرسه ی مسلول از لحظه ای که بچه ها توانستند
بر روی تخته حرف سنگ را بنویسند
و سارهای سراسیمه از درخت کهنسال پر زدند
وقتی که اعتماد من از ریسمان سست عدالت آویزان بودو در تمام شهر
قلب چراغهای مرا تکه تکه میکردند وقتی که چشمهای کودکانه ی عشق مرا
با دستمال تیره ی قانون می بستند و از شقیقه های مضطرب آرزوی من
فواره های خون به بیرون می پاشید
وقتی که زندگی من دیگر چیزی نبود جز تیک تاک ساعت دیواری دریافتم
که باید باید باید
دیوانه وار دوستت بدارم
دلم گرفته است
پرواز را به خاطر بسپار پرنده مردنی است
                                                                                                          


                                                                                                                            جواد